ඔබෙ සැප මගෙ සතුටයි

ඔබේ දෙනෙතින් මගේ ලොව දැක සතුටු වෙන්නම් හදේ පතුලින්

ඔබේ සෙනෙහස ඉවත ලන්නට එපා මා නෙතු තෙමා කඳුළින්

හදේ පිපුණු මල්

අපගේ ප්‍රේම සම්බන්ධය පටන් ගත් පසු මට ඇගේ ආදරයේ තියෙන වටිනාකම නිතරම දැනුනා. ඒකට ප්‍රධාන හේතුව විදිහට මට හිතෙන්නේ මං ඒ වෙනකොට හිටපු පීඩාකාරී මානසිකත්වයෙන් ගොඩ එන්න ඇය දුන්නු ශක්තිය. ඉඩෝරයට අහුවෙලා තිබුණු මගේ හිත යළිත් කෙම් බිමක් කළේ ඇයයි.

දැනුන දා සිට

නුඹේ සෙනෙහස

පිපෙනවා මල්

මගේ හදගැබ

ඒ මලක හැම සුවඳ පොදකම

තැවරිලා ඇත

නුඹේ සෙනෙහස

2002 – 09 – 01

සසර පුරා...

 ජීවිතයට ආදරය වින්දනීය විදිහට දැනෙන්න ගත්තහම සිතට දැනෙන සැනසුම කියලා විස්තර කරන්න අමාරුයි. එවන් අවස්ථා මගේ ජීවිතයේ නිතරම තියෙනවා..... බලන අය ඉරිසියා කරන්න නම් එපා... මගේ ජීවිතය ආදරයෙන් සම්පූර්ණයි කියලා මට හිතෙනවා... මගේ ආදරණීය සචී මගේ ජීවිතයට සමීප වුණු දා ඉඳලා මට එහෙම දැනෙනවා.... මේ මට එහෙම දැනුණු අවස්ථාවක් වෙන්න ඇති.... සංසාරෙ පතාගෙන ආවද කියලත් හිතෙනවා....

සසර පුරා
නුඹත් මමත්
පෙරුමන් පිරුවද මන්දා
කෙලෙස මගේ
හිතත් නුඹට
මෙතරම් බැඳුනිද මන්දා
කවදාවත් නැති තරමට
සෙනෙහස
හදවත රන්දා
නුඹගේ සෙනෙහස
හින්දා
පුදුම සැනසුමක් වින්දා
2002 – 08 – 18

 පිංතූරෙ ගත්තෙ මෙතැනින් 

රහක් දැනුනොත් කමෙන්ටුවක් දාලාම යන්න හොඳේ......

නුඹෙ උණුසුමත් සුන්දර සිසිලසකි මට.....!

ඒ දවස් වල ඉතින් අපිට කතා කරන්න, ලඟ රැඳෙන්න කොයි තරම් වෙලාවක් තිබුණත් මදි කියලයි හිතෙන්නේ....
ඇත්තටම අපි නිතර හමු වුණාට වැඩිය නිදහසේ කතා කරන්න අවස්ථාවක් ලැබුණෙත් නෑ තමයි. කොහොම හරි ලැබෙන ටික වෙලාවේ හිනාවෙන් සතුටින් කාලෙ ගෙවන්න අපි උත්සාහ කළා.. 
අපට ඉතිං මේ අවස්ථාව ලැබුණේ බස් රථයක යන අතර තුර..... 
ඉතිං ඒ වෙලාවට කොයි තරම් දාඩිය දැම්මත් අත් දෙක පටලවා ගන්න අපි අමතක කළේ නෑ (දැන් නම් බස් එකකදී අත ඇල්ලුවොත් .... මේ දාඩිය අස්සෙ, පොඩ්ඩක් එහාට වෙලා ඉන්නකෝ... එහෙම නොකිව්වත් එහෙම හිතයි වත් කියලා මට හිතෙනවා.දැන් ඉතිං ළමයි ලපටි ඉන්න නිසා බස් එකක ජෝඩු දාලා යන එක හිතලුවක් විතරයි.). 
ඇත්තටම එහි සුන්දර සිසිලසක් මට දැනුණා.... ඔයාලටත් එහෙම දැනිලා ඇතිනේ....

සඟවා මුවග
මඳ හසරැලි
කෙළි කවට
හොරැහින් බලයි
මා දෙස

ඉඟි බිඟි නොකොට
ගිනි මද්දහනෙ වුව
මා ගත වෙලෙන විට
නුඹෙ උණුසුමත්
සුන්දර සිසිලසකි මට
2002 – 06 – 10

පිංතූරෙ ගත්තෙ මෙතැනින්.... 

සයුරු තෙර හිඳ...@Beach

 මට අවුරුදු 25ක් විතර වෙනකොට මගේ ජීවිතයේ කිසියම් ඒකාකාරී බවකින් නො එසේ නම් සංකීර්ණ බවකින් පිරිලා තිබුණා මට මතකයි. ඒ මගේ දෙමව්පියන්ගේ තිබුණු අධික අවිවේකි බව, මගේ මිතුරන් කීප දෙනෙක් මාත් එක්ක ඇති කරගත් යම් යම් ප්‍රශ්ණ වගේ දේවල් නිසා.......


ඒත් මගේ ප්‍රියාදරියත් එක්ක පුංචි සවාරියක් ගිහාම ඒ දුක්, ප්‍රශ්ණ අභිබවා ජීවිතයේ ඇති සුන්දර බව දැනුනා... මේ ඒ ගැන ලියූවක්.....

සයුරු තෙර හිඳ
නුඹේ උණුසුම්
සුසුම් අතරේ
ගෙවූ පෙරදින
දැනුනු මිහිරෙන්
අත් විඳිමි මම
ජීවිතයෙ ඇති
අසිරිමත් බව …….

 

පිංතූරෙ ගත්තෙ මෙතැනින් 

අවධි වුනා සිත

පහන් සිලෙක
සැඟැවී ඉඟි කරනා
නුඹේ අහිංසක
දෑස් අගින් ……….
නිහඬ රැයේ
මා සවනට එබෙනා
නුඹේ මුවින් නැඟි
සිනා නඳින්………
තුන් සිත මොහොතක්
දැහැනක තබනා
නුඹේ රුවින් පිරි
සිහිනයකින් ……
අවදි වුනා සිත
අවදි වුනා සිත
නිදි යහනට වන් අසුරු සැනින් ……….!
2002 – 04 – 28 

ඇත්තටම එහෙම වුනා ද කියලනම් මතක නෑ. හැබැයි මෙහෙම ලියලා නම් තියෙනවා.... සමහර විට අතිශයෝක්තියක් වෙන්නත් ඇති.


පිංතූරෙ ගත්තෙ මෙතැනින්

අගේ ඇති නුඹ තරම්......

ආදරය කරන කෙනෙක් සතුටින් ඉන්නවා දකින එක කොයි තරම් නම් සතුටක්ද....? 

 

සුදු මුහුණ රතු කරන්

සෙනෙහසින් හිනැහියන්

සිහින් දෙනුවන් තුලින්

කඳුලු මතු වන තරම්

මෙලොව අන් කිසිත් නෑ

අගේ ඇති නුඹ තරම්

2002 – 04 - 18

රසයක් දැනුනොත් කමෙන්ට් එකක් දාන්න හොඳේ.....
පිංතූරෙ ගත්තෙ මෙතැනින්