ඇත්තටම අපි නිතර හමු වුණාට වැඩිය නිදහසේ කතා කරන්න අවස්ථාවක් ලැබුණෙත් නෑ තමයි. කොහොම හරි ලැබෙන ටික වෙලාවේ හිනාවෙන් සතුටින් කාලෙ ගෙවන්න අපි උත්සාහ කළා..
අපට ඉතිං මේ අවස්ථාව ලැබුණේ බස් රථයක යන අතර තුර.....
ඉතිං ඒ වෙලාවට කොයි තරම් දාඩිය දැම්මත් අත් දෙක පටලවා ගන්න අපි අමතක කළේ නෑ (දැන් නම් බස් එකකදී අත ඇල්ලුවොත් .... මේ දාඩිය අස්සෙ, පොඩ්ඩක් එහාට වෙලා ඉන්නකෝ... එහෙම නොකිව්වත් එහෙම හිතයි වත් කියලා මට හිතෙනවා.දැන් ඉතිං ළමයි ලපටි ඉන්න නිසා බස් එකක ජෝඩු දාලා යන එක හිතලුවක් විතරයි.).
ඇත්තටම එහි සුන්දර සිසිලසක් මට දැනුණා.... ඔයාලටත් එහෙම දැනිලා ඇතිනේ....
සඟවා මුවග
මඳ හසරැලි
කෙළි කවට
හොරැහින් බලයි
මා දෙස
මඳ හසරැලි
කෙළි කවට
හොරැහින් බලයි
මා දෙස
ඉඟි බිඟි නොකොට
ගිනි මද්දහනෙ වුව
මා ගත වෙලෙන විට
නුඹෙ උණුසුමත්
සුන්දර සිසිලසකි මට
2002 – 06 – 10
ගිනි මද්දහනෙ වුව
මා ගත වෙලෙන විට
නුඹෙ උණුසුමත්
සුන්දර සිසිලසකි මට
2002 – 06 – 10
ලස්සනයි..
ReplyDelete@isimbuwa
ReplyDeleteස්තුතියි සහෝ....
සොදුරු ආදර සැමරුම්...
ReplyDeleteලස්සනයි අයියේ... දිගටම ලියන්න. මම එනවා බලන්න කවුරු නැතත්..
@මින්දද
ReplyDeleteවචනෙත් ඇති මල්ලියා....